"Music was my first love"
Ik durf het bijna niet te bekennen, maar voor mijn grote liefde voor het handwerken was er nog een andere grote eerste liefde, muziek.
Toen ik een jaar of 8 was mocht ik van mijn ouders naar AMV les, een soort basis-muzieklessen voor kinderen. Ik leerde er noten lezen, een beetje zingen en blokfuit spelen.
Deze AMV lessen duurden 2 jaar en na deze periode mocht je een instrument kiezen om te gaan bespelen. Ik hoefde niet lang na te denken, er werd gekozen voor de viool maar vraag me niet waarom. Misschien een bepaalde aantrekkingskracht vanwege de schoonheid van het instrument? En dan bedoel ik niet alleen de klank, maar ook het instrument om te zien.
Ik heb vioollessen gehad van mijn 10e tot mijn 21e jaar, daarna had ik zo nu en dan nog les van verschillende viooldocenten.
Een groot deel van mijn jeugd heb ik doorgebracht op de muziekschool in Meppel. Ik speelde in orkesten, strijkkwartetten, trio's, kwintetten, samen met piano of duo's met een andere violist en diverse ensembles.
Na mijn middelbare schoolperiode ging ik in de verpleging werken en verdiende daar mijn eerste centjes. Uiteraard is het heel leuk om dan eindelijk eens iets moois te kunnen kopen voor jezelf.
Ik spaarde eerst voor mijn rijbewijs en moest na het behalen van het roze briefje op zoek naar een auto. Gelukkig had ik een "grote broer" die samen met mij mijn eerste auto uitzocht, een mini.
Destijds handwerkte ik ook al graag en ik naaide mijn eigen kleding. Er werd verder gespaard, en nu voor een Pfaff naaimachine. Toen super de luxe met zig-zag en automatische knoopsgaten. Als je nu het machientje ziet vraag je je af waarom hij zo luxe was! Maar ik was er reuze blij mee.
Helaas waren mijn ouders niet in staat om een goede viool voor mij te kopen en dus werd er door mij verder gespaard. Dit maal voor een mooie viool, dat was een grote wens van mij.
In 1984 kocht ik bij een bekende Utrechtse vioolbouwer een Franse viool en daar was ik vreselijk blij mee.
Het rijbewijs is inmiddels een paar keer vervangen. De eerste paar keer was dat een roze briefje, nu een roze kaartje. De auto is ook al lang vervangen door een andere ,de mini was nu nooit meer door de APK keuring gekomen.
Op het naaimachientje zijn heel wat kledingstukken gemaakt, vooral voor de kinderen. Voor de naaimachine is ook een moderner exemplaar aangeschaft, eentje speciaal voor mijn andere passie, quilten.
En die viool? Die heb ik nog steeds! Inmiddels is het instrument bijna 100 jaar oud en ik zou het voor geen goud willen missen. Helaas heb ik de laatste tijd te weinig tijd om er echt lekker op te spelen, daar zou ik graag iets aan willen veranderen. Ik mis het muziek maken met andere mensen heel erg en denk er sterk over om weer eens een orkest of iets dergelijks op te zoeken.
Ik ga er nog eens een nachtje over slapen!
Welterusten!
Gerda